கடவுள் என்னும் வியாபார பொருள்!

சென்னையில் இருந்தப் பொழுது இலவச யோகா வகுப்பு என்ற விளம்பரத்தைப் பார்த்து நானும், என் கணவரும் சென்றிருந்தோம். அதிகாலை மூன்று மணிக்கு எழுந்து சென்று வந்தோம். பிறகு அந்தபக்கம் கும்பிடு. பிறகு பிரபல பத்திரிக்கை புகழ் இன்னொரு யோகா மையத்துக்கு முதல் நாள் இலவச வகுப்புக்கு போய் வந்தோம். என் கணவர் உடல் இளைக்க ஏதாவது அதிசயம் நடக்குமா என்றும் நான் வழக்கப்படி நான் வேடிக்கை பார்க்க மற்றும் கம்பனி கொடுக்க!

இப்ப இங்க கொஞ்சம் வெயிட்டீஸ்!

துபாயிலிருந்து இந்தியா வந்ததும், நேராக குஜராத் போனோம். சென்ற அன்றே, ஊர் சுற்றும் போது வழியில் ஒரு கோவிலை பார்த்து விட்டு கோவிலுக்கு போய் எவ்வளவு நாள் ஆச்சு என்று பக்தி பரவசத்துடன் என் கணவர் உள்ளே செல்ல, நாங்கள் மூவரும் கடவுள் மறுப்பு கொள்கையை எடுத்தியம்பிவிட்டு, படியில் உட்கார்ந்து விட்டோம். வேறு ஒன்றுமில்லை, சின்ன கோவில், சோம்பல்தான்! எனக்கு பழைய
கோவில்தான் பார்க்கப் பிடிக்கும்.

போன வேகத்தில் திரும்பி வந்தவர் முகத்தைப் பார்க்க வேண்டுமே? என்ன என்று கேட்டால், யாரோ சாமியார் கோவில் போல இருக்கு அவரோட பிரமாண்ட சிலை மட்டும்தான் உள்ளே இருந்ததாம். வேறு சாமியே இல்லையாம். அக்ஷர்தாம் ஞாபகம் இருக்கா? ரெண்டு வருடம் முன்பு, தாக்குதல் நடந்ததே, அங்கும் அதே கதைதான்! இவைகளை கோவில் என்று சொல்ல முடியாது.

மவுண்ட் அபுவில் பிரம்மகுமாரிகள் சங்கம் மற்றும் சென்னையின் யோகா வகுப்பு. அனைத்திலும் கண்ட காட்சிகள், பதினெட்டு வயதில் இருந்து ஆரம்பித்து சிறு வயது ஆண்களும் பெண்களும் அனைத்து வேலையும் செய்கிறார்கள். கழுத்தில் துளசி மாலை அல்லது ருத்திராட்சம், நன்கு எண்ணை அல்லது ஜெல் தடவி வாரிய தலை முடி. தூய வெள்ளையுடை. மெல்லிய மெஸ்மரிச குரல் அல்லது ஹஸ்கி வாய்ஸில் சரளமான ஆங்கிலம். இந்த தகுதியை அனைத்து இடத்திலும் கவனிக்க முடிந்தது.

ஞானம் தேடியா அல்லது படிப்பு மற்றும் குடும்ப பொறுப்பு மற்றும் வேலைகளை தட்டி கழிக்க எடுத்த முடிவா? கஷ்டப்பட்டு வளர்த்து ஆளாக்கிய பெற்றோர்கள் வயிறு எப்படி எரியும்? சென்னையில் கண்ட யோக மைய நிறுவனர் இப்படி இளைஞர்களை தன் வயப்படுத்துகிறார் என்ற குற்றசாட்டு ஒருமுறை ஜூ.வியில் வந்தது.

பல ஆன்மீக செண்டரிலும் அனைத்து எடுபிடி வேலைகளை செய்வது இளைஞ, இளைஞிகள்தான். இதைவிட கொடுமை இந்த ஆன்மிக குருக்கள் காலில் விழும் பக்தர்கள். காவியுடையில் ஜூனியர் சாமியார்கள் நடந்து வர, வயதானவர்கள் முட்டி போட்டுக் கொண்டு அவர்களின் கால்களை தொட்டு கும்பிடுவது, பார்க்க அருவருப்பாய் இருந்தது. அதை வேண்டாம் என்று சாஸ்திரத்திற்கு சொல்ல கூட அந்த ஆன்மீக குஞ்சுகள் தயாராய் இல்லை.

இதற்கு முழு காரணம் நம் வணிக பத்திரிக்கைகள் என்று குற்றம் சாட்டுவேன். இன்று அனைத்து பத்திரிக்கைகளும் இந்தகைய ஹைடெக் சாமியார்களுக்கு விளம்பரம் தருகிறார்கள்- இலவசமாகவா என்றால் எனக்கு தெரியாது. இப்படியும் ஒரு சாமியார் இருக்கிறார், அவர் இருக்கும் இடம், அவரால் என்ன என்ன நன்மைகள் ஏற்படும் என்று எல்லாம் விலாவாரியாய் சொல்லப்படுகிறது.

பிறகு அவரால் நன்மை அடைந்தவர்கள், தங்கள் பெற்ற பலன்களை அடுக்குவதால், எத்தை தின்றால் பித்தம் தெளியும், தீதும் நன்றும் பிறர் தர வாரா என்பதையும் மறந்துவிட்டு என்று ஓடுகிறார்கள்.

ஆன்மீகம் இன்று நாட்டில் தழைத்து ஓங்கி வளர்ந்துள்ளது என்று யாரோ சொன்னார்கள். இவை உண்மையில் ஆன்மீகம் வளர்க்கிறார்களா கடவுள் என்ற பண்டத்தை விற்று காசாக்குகிறார்களா?

இந்த இடத்தில் திருநெல்வேவி படத்தில் விவேக் சொன்ன வசனத்தை ஞாபப்படுத்திக் கொள்ளுங்கள்.