என் நாட்குறிப்பில் சில பக்கங்கள்- 1-11-2007

சும்மா இல்லாமல், வீட்டை சரி செய்கிறேன் (இது வழக்கமாய் செய்வதுதான்- ஒரு சாமான் ஒரு இடத்தில் சில நாட்கள் இருந்தால் எனக்கு சரிப்படாது) அதையும் இதையும் மாற்றி வைத்ததன் வம்பு, சனிக்கிழமை மாலை, வழக்கப்படி, நடந்து விட்டு வந்ததும், இடுப்பு பிடித்ததுப் போல இருந்தது. நேரம் ஆக ஆக வலி. கொஞ்சமும் குனியவும் முடியவில்லை, ஒரு மாதிரி ஸ்ட்ரக் ஆனதுப் போல இருந்தது.

மூவ் தடவிக் கொண்டு படித்து தூங்கிவிட்டேன். காலையில் வலி எல்லாம் இல்லை என்று வேலையை ஆரம்பித்தால், அரைமணியில் மீண்டும் வலி தொடங்கியது. முணுக் முணுக் என்று பின்பக்கம் வலி. காலிலும் பரவியது. முதுகில் வலி இல்லையே என்று வழக்கப்படி கூகுளில் தேடினால் அரை குறை ஞானம், சிறு நீரக பிரச்சனையோ என்று லேசாய் பயம் வந்தது. அன்று ஞாயிற்று கிழமை. தெரிந்த பெண் மருத்துவரைத் தேடிப் போனால், பார்த்துவிட்டு, வலி குறைய ஊசிப் போட்டவர், இனி மேற்கொண்டு ஆர்தோ (இதற்கு தமிழில் என்ன?) மருத்துவரைப் பார்க்க சொன்னார்.

வலியுடன் வீட்டு வேலைகளும் தொடர, மறுநாள் மாலை அவர் சொன்ன, ஆர்தோவை போய் பார்த்தோம். மருந்துகளுடன் பெட் ரெஸ்ட் என்று சொல்லிவிட்டார். உட்கார்ந்தால் வலி அதிகமாகிறது. அதனால் கணிணிக்கும் தடா. மாடி வீட்டில் இருந்து இனித்துக் கொட்டும் குஜராத்தி சாப்பாடுக்கு சொல்லிவிட்டு, எஸ்.பொ அவர்களின் மாயினி மற்றும், அ.முத்துலிங்கத்தின் சிறுக்கதை தொகுப்பும் பக்கத்தில் வந்தாகிவிட்டது.

மாயினி, துப்பறியும் நாவலின் விறுவிறுப்புடனும், சரித்திர கால சம்பவங்களின் சுவாரசியங்களுடன் ஒரு முறை முடித்ததை, சரித்திரம் தெரிந்துக் கொள்ளும் ஆவலுடன் இரண்டாம் முறை தொடர்ந்துக் கொண்டு இருக்கிறேன். இந்நாவல் இலங்கையில் கிடைக்குமா என்று சந்தேகம், ஆட்சியாளர்களின் தனிப்பட்ட வாழ்க்கை, ஒழுக்கங்களை கேள்வியாக்கியுள்ளது. படிக்க படிக்க நிறைய கேள்விகள், மனதில் எழுகின்றன :-)

அதற்குள் நடு நடுவே முத்துலிங்கனாரின் சிறுகதைகள், அலுப்பூட்டும் இவ்வேளையை சுவாரசியமாக்குகின்றன. தலைவலி போய் திருகுவலி வருமோ என்று புத்தகங்களை கீழே வைத்துவிட்டு, தொலைக்காட்சியைப் பார்த்துக் கொண்டு இருக்கிறேன்.

காலைகாட்சிகளில் சூர்யவம்சம் என்று ஒன்று, நம் ராதிகா தயாரிப்பு. சூரியன் ஏழு குதிரைகள் பூட்டிய தேரில் வரும் கிராபிக்ஸ், காட்சி அருமையாய் இருக்கிறது. கதை பொள்ளாச்சி, கிணற்றுகடவு என்று என் அம்மா, அப்பா வாழ்ந்த ஊரை சுற்றி வருகிறது. உடம்பு
சரியானதும் போட்டு பார்க்க சொல்லணும்.

மற்ற தொடர்கள் எல்லாம் அறுவை, தொடர்ந்து பார்ப்பவர்கள் பூமாதேவிக்கு இணையான பொறுமைசாலிகள். கோலங்கள் தொடரில் வரும் ஆதி, ஒரு தொடரில் அதே மழலை தமிழ். கொஞ்சி, கொஞ்சி பேசுவது அந்தாளு ஸ்டைல் என்றால், பெயர் தேவி ப்ரியாவாமாம்,
அந்த பெண், அப்படியே ஓவராய் நம் ஜோ வை இமிடேட் செய்வது அதைவிட கொடுமை :-(

மணிக்கொடி கால எழுத்தாளர் லா.சா.ரா காலமாகிவிட்டார். ஒரு சகாப்தம் முடிந்தது. ஏனோ அவரும், மெளனியும் தங்கள் உலகில் என்னை நுழைய அனுமதிக்கவில்லை. பாம்பு, பளீரீடும் மூக்குத்தி, அம்மன், ஆங்கில எழுத்துக்கள் என ஏனோ அதிகம் கவரவில்லை. நிறைவேறாத காமம் என்று அவர் எழுத்து சுற்றி கொண்டு இருந்ததோ என்று தோன்றும். என் புரிதலுக்கு மிகவும் மேம்பட்டதாய் இருந்தது அவர்கள் இருவரின் எழுத்தும். ஒரு வேளை இன்று படித்தால் புரியுமோ? அடுத்த முறை சென்னைப் போகும்பொழுது, லா.சா.ரா அவர்களின் படைப்புகளை அள்ளிக் கொண்டு வர வேண்டும்.

கற்றது தமிழ் இயக்குனரின் செவ்வி கண்ணில் விழுந்தது. எந்த மனுஷனுக்கு எதிரி வெளியில் இல்லே என்பார்களே, முற்றிலும் சரி.