..25, ..50, ..75, ..00, ..25

..25, ..50, ..75, ..00, ..25

(வளர்சிதை மாற்றம்-தாயின் பார்வையில் தேன்கூடு போட்டிக்கு)


1925... களில்

நாழி ஆகிறதே என்று வாசல் பக்கம் எட்டிப் பார்த்தாள். ஆற்றில் தண்ணீர் எடுக்க தோழிகளுடன் போன மகளை இன்னும் காணவில்லை. திண்ணையில் உட்கார்ந்து, எதையோ வாசித்துக் கொண்டிருந்த கணவனின் எதிரில் போய் நின்றாள்.

அந்நேரம், அவளின் மூத்தமகன் வேகமாய் உள்ளே நுழைந்தான். "காமுவை வெளியே அனுப்பாதேன்னு எத்தனை தடவை சொன்னாலும் நோக்கு புத்தி வரலைடியம்மா" என்று கோபமாய் சொன்னான்.

"என்ன ஆச்சு?' பதற்றத்துடன் பெற்றவர்கள் கேட்கும்பொழுது, இடுப்பில் குடத்துடன் உள்ளே நுழைந்தாள் காமு.

"அந்த வரதனோட பேசிண்டு இருந்தாளாம். என் சிநேகிதன் சொன்னான்" என்றதும், "நா இல்லேமா. கோமுதான் வரதன் மாமாகிட்ட, மாமி ஊர்ல இருந்து எப்ப வரப்போறான்னு கேட்டா" என்றாள் பயந்துக் கொண்டே.

சரி சரி உள்ளே போ என்று பெற்றவன் சொன்னதும், குடத்தை வைக்க உள்ளே போனாள் காமு. பதிமூணு வயசு, இன்னும் பெரியவள் ஆகவில்லை. ஆனால் முகத்தின் பளபளப்பும், உடம்பின் பூரிப்பும் அதிக நாள் தாங்காது என்று தெளிவாய் காட்டின.

" என் பெரியப்பா சொன்னாரே, அந்த சீரங்கம் வரன் என்னவாயிற்று?" என்றுக் கேட்டாள்.

உச்சுக் கொட்டிவிட்டு, " ஒங்க சீட்டாட்ட கும்பலுக்கு எம் பொண்ண தரமாட்டேன். சீமாச்சு சொன்ன வரனைப் பாரூன்னு அப்பா சொல்லிவிட்டு இருக்கார். பையன் பட்டணத்துல பீஏ கொடுத்துண்டு இருக்கான். ஆனா ஆஸ்தி, பாஸ்தி ஒன்னும் சொல்லிகிரா மாதிரி இல்லையேன்னு பாக்கரேன்?" என்றதும், "தோ பாருங்கோ, ஏதோ அஞ்சுக்கு மூணு பழுதில்லைன்னா போதும்மா எங்கம்மா. ஜாதகமும் பொருந்தி இருக்கு. நல்லா மனுஷா மாதிரி தோணர்த்து. நாலே கொழந்தைகள். ரெண்டு பொண்களுக்கும் கல்யாணம் பண்ணி அனுப்பியாச்சு. பெரியவன் நாக்பூர்ல வேலையாய் இருக்கான். இவன்தான் கடைசி. பிக்கல் பிடுங்கல் இல்லை...." அவள் முடிக்கும் முன்பு, "பாக்கலாம் பாக்கலாம்" என்று சொல்லிக் கொண்டே கொல்லைப் பக்கம் போனார்.

அவர் போவதையே பார்த்துக் கொண்டு இருந்தவள், பேசாம ஊருக்கு கடுதாசிப் போட்டு மாமியாரை வரச் சொல்லணும். அவர் வந்து எடுத்து சொன்னாத்தான், இந்த மனுஷன் கேப்பார், மனதில் திட்டம் போட்டுக் கொண்டு இருந்தவள் முன்னால் "சுப்பு பாட்டி தந்தாம்மா" வாயில் எதையோ அரைத்துக் கொண்டே நீட்டிய மகள் கையில் எள்ளுருண்டை
.
பயத்தில், மகளை எட்டிப் பிடித்து துப்புடி, துப்பு என்று கத்த, காமு பயந்துப் போய் முற்றத்தில் துப்பினாள். அவள் கையில் இருந்ததையும் பிடிங்கி வீசியவள், 'கெழத்துக்கு என்ன திரிசமன் பாரு. எத்தன தின்னு தொலச்ச?" என்றுக் கேட்க, "இல்லேடிமா, அதுதான் துப்பிட்டேனே"
என்றாள் காமு.

காலம் மாறிண்டு இருக்குன்னு சொல்லத்தான் சொல்லரா. ஆனா, கல்யாணம் ஆறதுக்குள்ள பொண்ணு தெரண்டுட்டா! நினைக்கே பயத்தில் வயிற்றை பிசைந்தது அவளுக்கு.


1950... களில்

வனஜா முகத்தில் எதையோ தடவிக்கொள்வதைப் பார்த்து என்னவென்று விசாரித்தாள் தாய். "சுனோமா. கோமதியத்த வந்திச்சே, அவ பூசிக்கிட்டு இருந்தா. போம்போது, குடுத்துட்டு போனா" என்றாள் வனஜா.

பதினாறு வயசாச்சு. பொண்ணு கேட்டு வர ஜனங்களை ஏதாவது சொத்தை, சொள்ளை என்று காரணம் கண்டுப்பிடிக்கிறது. கேட்டா, படிச்ச மாப்பிள்ளையா வேணுமாம். முணுமுணுத்துக் கொண்டே வேலைப் பார்த்துக் கொண்டு இருந்தவள், காமிரா உள்ளில் மடித்த துணியை வைக்க போனால் , வனஜா கையில் வார பத்திரிக்கை.

"ஏண்டி, இந்த குமுதம் எல்லாம் வாசிக்க வேண்டாம்னு எத்தினி தபா சொல்லறது. ஒங்க நைனா நல்லா செல்லம் கொடுத்து கெடுத்து வெச்சிருக்காரூ. ஆமா, இந்த பொஸ்தகம் எல்லாம் ஏது?" என்றதும், "பக்கத்து வூட்டு மாடில குடியிருக்காரே அவரூ வாங்குவாராம். ஆச்சி வூட்டுல கெடந்தது, படிக்கலாம்னு கொணாந்தேன்" என்றாள்.

அந்நேரம் மதிய சாப்பாட்டுக்கு உள்ளே வந்த கணவனைப் பார்த்து பேச்சை நிறுத்தினாள்.

"நைனா" என்று செல்லம் கொஞ்சிய மகள், "பக்கத்து வூட்டு ஆச்சி, ஐயிரூ வூட்டு உமா, வாத்தியாரூ பொண்னு காந்திமதி எல்லாரும் மலைக்கள்ளன் படத்துக்கு போராங்க நைனா. நானும் போகட்டா?" என்றதும், "சட்ட பைல அரையணா இருக்கும் எடுத்துக்க. பத்திரமா போயிட்டு வா கண்ணு. குதிர வண்டிலதானே போறே?" என்றதும், "அடி ஆத்தாடி" என்று கூவிய தாய், "நாளைக்கு கட்டிக் கொடுக்க வேண்டிய பொண்ணு, கண்ட பொஸ்தகத்த வாசிக்கிறதும், படத்துக்கு போறதும் நல்லா இருக்குடிம்மா" என்றாள்.

"சொம்மா வீட்டுலையே எத்தினி நாழி இருக்க முடியும்? படத்துக்குதானே, ஆச்சி பத்திரமா பாத்துப்பாங்க. நீ சோத்த போடு.நேரமாகுது" என்றான்.

அவருக்கு சாப்பாடு போட்டு முடிக்கவும், மகள் தயாராய் கிளம்பவதும் சரியாய் இருந்தது. அவளுடன் பக்கத்து வீட்டுக்கு சென்று ஆச்சியிடம் ஒரு வார்த்தை சொல்லிவிட்டு வந்தவள், கணவன் தாம்பூலம் போட்டுக் கொண்டு திண்ணையில் அமர்ந்திருப்பதைப் பார்த்தாள்.

"எங்க சின்ன தொத்தா மவனுக்கு நம்ம வனஜாவை கேட்டாங்களே?' ஆரம்பிக்க, நிறுத்து என்பதைப் போல சைகை காட்டினார். அதற்குள் குதிரை வண்டி வர, படத்திற்கு போகும் பட்டாளம் ஏறியது. குதிரை வண்டி, தெரு திரும்ப, அதே பக்கமாய் பக்கத்துவீட்டு மாடியில்
குடியிருக்கும் வாலிபனும் சைக்கிளில் ஏறிப் போனான்.

இவன் எதுக்கு பின்னாடியே போறான், இவனும் படத்துக்கா? அதை கணவனிடம் சொல்ல, "ஒம்புத்திய... " வசவு சொல்லை உதிர்த்துவிட்டு, குடையை விரித்துக் கொண்டு தெருவில் இறங்கினார்.

மனதில் ஓடும் கற்பனை பயத்தைக் கொடுக்க, அப்படியே உட்கார்ந்திருந்தாள் தாய்.


1975...களில்

சாந்தியின் தந்தைக்கு பெருமை பிடிப்படவில்லை. மகளுக்கு பீ.காமிற்கு இடம் கிடைத்துவிட்டது. வங்கி தேர்வு எழுதி வேலை கிடைத்துவிட்டால் போதும், அவர் லட்சியம் நிறைவேறிவிடும்.

"ஏங்க, அந்த காலேஜூ ஆம்பள புள்ளைங்களும், பொம்பள புள்ளைங்களும் சேர்ந்து படிக்கிற காலேஜாச்சே. பொட்ட புள்ளைங்க மட்டும் படிக்கிற எடமா பாருங்க"

"அடியே கூறுக்கெட்டவளே! பீ.காம் சீட்டுக்கு ஊரே அல்லோலகல்லோல படுது. மூணு காலேஜூக்குப் போட்டதுல இங்கத்தான் பீகாம் கெடச்சிருக்கு. பாங்கு வேலையும் கெடைக்க சான்சு இருக்கு. அந்த காலம் மாதிரி இல்லை. பொம்பள புள்ளைங்களும் வேலைக்கு போய் அவுங்க காலுல நிக்கணும். இதுல இவளுக்கு பொம்பளங்க காலேஜா பார்க்கணுமாம். போ போயி, முந்திரி பருப்பு போட்டு ஜவ்வரிசி பாயாசம் வையீ."

" போயிட்டு வரேமா" என்று சொல்லிக் கொண்டே சைக்கிளில் ஏறி, ஷார்ட் ஹேண்ட், டைப்பிங் கற்க செல்லும் சாந்தியைப் பார்த்தாள் அவள் தாய். காதுக்கு பக்கத்தில் ஸ்பீரிங்காய் தோள்வரை குதிக்கும் கற்றை குழல்கள். காதோரத்தில் ஒற்றை ரோஜாபூ. ஜார்ஜெட் தாவணி, தரை புரளும் பாவாடை. ஏதோ சொல்ல வாய் எடுத்தவள், கணவன் அருகில் இருக்கிறான், என்ன சொன்னாலும் எடுக்காது என்று உள்ளே போனாள்.

ஜவ்வரிசியை எடுத்து வறுக்கத் தொடங்கினாலும் மனம் அலைப்பாயத் தொடங்கியது. ஒத்த பொண்ணு, ஏதோ படிக்க வெச்சி, கட்டிக்கொடுத்துவிட்டா ஆச்சு. வேலைக்கு அனுப்பி, இவ சம்பாதிச்சி ஆவப்போறது என்ன? ஒரு வயசுக்கு மேலே ஆம்பளைங்களும். பொட்ட பசங்களும் சேர்ந்து படிச்சா நல்லாவா இருக்கும்? சாதி ஜனங்க ஏதாவது சொல்ல மாட்டாங்களா? ஊர்ல வேற காலேஜா இல்லே? ஜவ்வரிசி வறுப்படபட , கவலையில் அவள் மனமும் வறுப்பட தொடங்கியது.

2000...களில்

இரண்டாவது செமஸ்டர் விடுமுறை முடிந்து மீண்டும் கல்லூரி தொடங்குகிறது. தனியாய் போய் கொள்ளுவேன், கூட படிப்பவர்கள், சீனியர்கள் என்று இருபது பேர்களாவது வருவார்கள் , பயமில்லை என்று சொன்னதால், நிஷிதாவை ரயில் ஏற்றிவிட தாயும் தந்தையும் ஸ்டேஷனுக்கு வந்திருந்தார்கள்.

நிஷிதா பெற்றவர்களைக் கண்டுக்காமல், மற்றவர்களுடன் பேசிக் கொண்டு இருந்தாள். பெண் பிள்ளைகள் எல்லாருமே, முடியை குட்டயாய் வெட்டியிருந்தார்கள். சல்வார் கம்மீஸ் ஒன்றுக்கூட இல்லை. பேண்டு, முக்கால் பேண்டுதான். சில பெண்களின் இறுக்கமான சட்டைகள் கண்ணை உறுத்தியது.

அப்பொழுது பெர்மூடாஸ் அணிந்து ஒருவன், வர ஓவென்று கூப்பாடு. ஆண்களும் பெண்களுமாய் ஓடிசென்று அவனை பிடித்திழுத்துவர, இரண்டு பெண்கள் அவன் கையை முறுக்கி, பின்னால் வைத்து, ஆளை குனிய வைத்து முதுகில் அடிக்க தொடங்கினர். சிரிப்பும்
கும்மாளமுமாய் அவர்கள் போட்ட சத்தம் போகிற வருபவர்கள் அனைவரையும் திரும்பிப் பார்க்க செய்தன.

நிஷிதாவை அருகில் அழைத்து என்னவென்று கேட்க, அந்த பையன் எப்பொழுது கேட்டாலும் படிக்கவேயில்லை என்று சொல்வானாம். ஆனால் எல்லா சப்ஜெட்டிலும் முதலாம். அதுக்கு உதை விழுகிறது என்றாள்.

"திஸ் இஸ் டூ மச் நிஷி" என்று தாய் மெல்ல சொன்னதும், "ஓ கமான்மா" என்று கன்னத்தில் தட்டியது பெண்.

அதற்குள் ரயில் கிளம்ப, எல்லாம் ஓடி சென்று ஏறின. ஸ்டேஷனை விட்டு வெளியே வரும்பொழுது, " நான் கூட அந்த காலத்துல கோ எட்ல படிச்சேன். பாய்ஸ்கூட பேசவே மாட்டோம். இப்ப என்னான்னா, ஒண்ணுக்கு ஒண்ணு தொட்டு பேசுதுங்க. ஹாஸ்டல் எல்லாம் வேண்டாம், இங்கேயே படிக்கட்டும்ன்னா, நீங்க நா சொன்ன பேச்ச எப்ப கேட்டீங்க?' என்றாள் ஆற்றாமையுடன்.

"ஆல் இண்டியா என்ட்ரன்ஸ்ல நிஷிதா டூவண்டியத் ராங்க். மெரிட்ல இந்த காலேஜ்ல சீட் கெடச்சிருக்கு. படிச்சி முடிக்கிறதுக்குள்ள காம்பஸ் இண்டர்வியூல வேல கெடச்சிடும். பா·ரீன் யூனிவர்சிட்டில பி.ஜி கிடைக்கிறதும் ஈசி. இந்த காலத்து பிள்ளைங்க, வித்தியாசம் இல்லாம பழகுறத தப்பா பாக்காதே" என்றார்.

என்னவோ போங்க என்று வாய் முணுமுணுத்தாலும், பார்த்தவைகள் மீண்டும் மீண்டும் நினைவுக்கு வர நீண்ட பெருமூச்சுவிட்டாள்.


2025...களில்

மகள் அனுப்பிய ஈமெயிலைப் படித்துவிட்டு, அப்படியே உட்கார்ந்திருந்தாள். படிக்கிறேன் என்று இந்தியா போனவள், ஒரு சீனாக்கார பையனுடன் லிவ்விங் டூ கெதர் செய்யப் போகிறேன் என்று மெயில் அனுப்பியிருப்பதை அவளால் ஜீரணிக்க முடியவில்லை. படிப்பை நிறுத்திவிட்டு, ரெஸ்டாரெண்டில் வேலை பார்க்கிறாளாம். ஸ்கூல் பைனல் கூட முடிக்காமல் குடும்பம், குழந்தை என்று ஆரம்பிக்கும் வயதா இது என்று மனம் அடித்துக் கொண்டது.

தந்தைக்கும் மகளுக்கு நல்ல உறவு உண்டு என்பது அவளுக்குத் தெரியும். சிங்கப்பூரில் இருக்கும் முன்னாள் கணவனுடன் பேசினால்! செல் நம்பரை தேடி எடுத்து தொடர்ப்பு கொண்டாள்.

அவன் குரலே மறந்துப் போயாச்சு.

"ஹலோ" என்று உற்சாகமாய் அவளை விசாரிக்க ஆரம்பித்தான். மெல்ல மகளைப் பற்றி சொல்ல ஆரம்பித்ததும், அவன் சிரிப்பது கேட்டது.

"எல்லாம் தெரியும். இதெல்லாம் இப்பொழுது சாதாரண விஷயம். எல்லா பிரச்சனைகளையும் அவர்களே பார்த்துக் கொள்வார்கள். போன வீக் எண்டுக்கு ரீதுவும் அவளோட பாய்பிரண்டும் இங்க வந்திருந்தாங்க. கவலைப்படாதே, எனக்கு ஒரு மீட்டிங் இருக்கு, டேக் கேர்!" என்று சொல்லி வைத்து விட்டான்.

இவனுக்கும் தெரியுமா? ரீது ஏன் என்னிடம் இதை சொல்லவில்லை. நான் ஒத்துக் கொள்ளமாட்டேன் என்றா? பாய் பிரண்டு என்று அந்த பையனை அழைத்துக் கொண்டு சிங்கப்பூருக்கு போயிருக்கிறாள்.

இனி நேரில் பார்த்து பேசினால்தான் சரிப்படும். எக்கேடோ கெட்டுப் போகட்டும். ஆனால் படிப்பைவிடாதே என்றாவது சொல்ல வேண்டும். அவளுக்கு தலையை வலிக்க ஆரம்பித்தது.