வயது வந்தவர்களுக்கு மட்டும்- 2

பிரச்சனையின் ஆணி வேர் நம் சமுதாயம் * என்றாலும், முழு முதற்காரணம் இந்த பயல்களே! இருபத்தி எட்டு வயது( சராசரியாய்) வரை, ஆடாத ஆட்டம் எல்லாம் ஆடி விட்டு, திடீரென்று லகான் போட ஒருத்தி வருகிறாள் என்றால் இவனுக்கு முதலில் ஏற்படுவது பயம்.

ஆணின் வாழ்க்கைக்கும், பெண்ணின் வாழ்க்கைக்கும் பெரிய வித்தியாசம் உள்ளது. பெண்ணுக்கு கல்யாண பேச்சு என்பது நினைவு தெரிந்ததில் இருந்து விழுந்துக் கொண்டே இருக்கும். அதனால் கல்யாணம் நிச்சயம் ஆனதும், அவளுக்கு பயம் எல்லாம் தோன்றாது. என்னத்தான் படித்து வேலைக்குப் போனாலும், பதவிசாய் ( ஆக்ட் ஆனாலும்) வாங்கிய சம்பளத்தை வீட்டில் கொடுத்து விட்டு எதிர்காலத்தையும் பெற்றவர்களிடம் தந்துவிடுபவள் பெண்.

பழைய துணிகளைப் போட்டு எவர் சில்வர் பாத்திரம் வாங்குவார்கள். வீட்டில் இருக்கும் பாட்டி, அதை உபயோகிக்க வேண்டாம், அப்படியே ஜில்லுக்கு எடுத்து வைத்து விடு என்று ஆணைப் பிறப்பிப்பார்கள். பெற்றவளோ, அந்த பாத்திரத்தை ஜில்லுவிடம் கொடுத்து, நீ மாமியார் வீட்டுப் போகும்பொழுது இதைக் கொண்டுப் போக வேண்டும் என்றதும், நாலு வயது ஜில்லு அதை வைத்துக் கொண்டு அன்று முழுவதும் அலையும். இப்படி மாமியார் வீடு, கணவனுடன் குடித்தனம் என்ற போதனைகள் அவள் காதில் வேண்டியளவு வீழ்ந்துக் கொண்டே இருக்கும்.

இதனால் பெரும்பாலான பெண்கள், கல்யாணம் நிச்சயம் ஆனாலும் பெரியதாய் அலட்டிக் கொள்ள மாட்டார்கள். 99% சதவீத பெண்களுக்கு அவசரத்துக்கு குக்கர் வைக்க மட்டுமே தெரியும். பெற்றவள், நிச்சயமாகி விட்டது, சமையல் கற்றுக் கொள் என்று கெஞ்சினாலும், போமா காலம் முழுவதும் இனி சமைக்க வேண்டும், கொஞ்ச நாளாவது நிம்மதியாய் இருக்கிறேனே என்று சொல்லி விடுவார்கள். மாமியார் வீடு என்பதே வழக்கொழிந்துப் போய், கணவனுடன் தனி குடித்தனம் என்பதால், சமையலுக்கு எல்லாம் முக்கியத்துவம் தர வேண்டியதில்லை என்று பெண்ணுக்கு நன்கு தெரியும்.

பையனுக்கோ, பதினைந்து வயதில் இருந்து ஹாஸ்டல், பிரண்ட்ஸ், வேண்டாத பழக்கங்கள், போதனைகள் எக்கசக்கம். இவையெல்லாவற்றையும் விட வேண்டும். பெண் என்ற ஜீவனாய் அவன் பார்த்தது, அம்மா மட்டுமே! வீட்டில் அக்கா, தங்கை இருந்தாலும், அம்மா
மட்டுமே அவனுக்கு தெய்வம். போதாதற்கு ஆண்டாண்டு காலமாய் சினிமாக்களும், இலக்கியங்களும் அம்மா என்றால் அன்பு, தெய்வம் என்று ஏற்றி விட்டதால், அம்மாவை அவன் ஒரு பெண்ணாகவோ, மனைவியாகவோ, மருமகளாகவோ அவன் கண்கள் பார்க்க
மறுத்திருக்கின்றன. சரி இந்த விஷயத்தை பிறகு பார்க்கலாம்.

எனக்கு தெரிந்த ஒரு பையனுக்கு கல்யாணம் நிச்சயமானது. பத்து நாள் கழித்துப் பார்க்கிறோம். பையன் முகத்தில் மீசையைக் காணோம். என்னவென்று விசாரித்தால், பெண் சொல்லிற்றாம், நீ நல்ல கலராய் இருக்கிறாய். மீசையை எடுத்தால் அசல் ஹிந்தி ஹீரோ மாதிரி இருப்பாய் என்று! சொல்லும்பொழுது பார்க்க வேண்டுமே, நாணத்தில் முகம் சிவந்துப் போயிற்று.

சரி, கல்யாணம் ஆனதா, ஒரு மாதம் கழித்துப் பார்த்தால் மீசையின் அறிகுறிகள் தென்பட்டன. என்னடா என்றுக் கேட்டால், மீசை என்பது தன் தனிப்பட்ட விஷயம், இதில் எல்லாம் மனைவிக்கு இடம் கொடுத்தால், தலைக்கு மேல் போய் விடுவாள் என்ற ஞானோதயம் ஏற்பட்டு இருக்கிறது. ஒண்ணுமில்லை, ஏதோ தகராறு இருவருக்கும், தன் கோபத்தை மீசை வளர்ப்பில் காட்டியிருக்கிறார் ஐயா.

இதுதாங்க, இவங்க பிரச்சனை! மீசை எடுத்ததும் தவறு, போதாதற்கு வீட்டில் யாராவது பெருசுகள், இவன் அவ பேச்சைக் கேட்டு மீசை எடுத்தவன் தானே என்ற அவதூறும் காதில் விழுந்திருக்கும். இதே ஒரு பெண், வரப் போகிறவனுக்காக எதையாவது செய்தால் அது
தியாகப்பட்டியலில் சேர்ந்து விடும்.

கல்யாணத்திற்கு முன்பு, எள் என்றால் எண்ணையாய் நின்றதும், கல்யாணம் ஆகி பத்தே நாளில் எல்லாம் தெளிந்து, போதாதற்கு வீட்டு பெருசுகள், நட்புகள், அலுவலக நண்பர்கள், ரொம்ப எடம் கொடுத்திடாதடா என்று அட்வைஸ் மழை பொழிய ஆரம்பித்ததும், பையன் பேச்சில், நடத்தையில் மாற்றம் தோன்ற ஆரம்பிக்கும். பெண்ணிற்கு ஒன்றும் புரியாது. கைக்குள் இருந்தவன் நடத்தையில் மாற்றம், ஏறுமாறான பேச்சு, பெற்ற தாய் போல வருமா போன்ற பேச்சுக்கள் அவளை விரக்தியின் விளிம்பில் கொண்டுப் போய் நிறுத்திவிடும்.பிரச்சனைகள் ஆரம்பிக்கத் தொடங்கும்.