புத்தாண்டு சுவாரசியம்- 2008

வழக்கமான புத்தாண்டு கொண்டாட்டம். புரியாத பேச்சுகள். காதை பிளக்கும் இசை என்ற கூச்சல். உள்ளூர் பாடகர்கள் பாட, அத்துடன் தேச்சலாய் ஆணும் பெண்ணுமாய் ஒரு குழு நடனம் என்று திரைப்பட பாடல்களுக்கு ஆடியது. இது புது டிரெண்ட். இது சென்னையில்
ஆரம்பித்தாகிவிட்டதா?

ஆனால் வேடிக்கை பார்ப்பது எப்பொழுதே எனக்கு மிக சுவாரசியமான விஷயம். முன்பு கேட்ட சில வம்பு தும்பு செய்திகளை அவனா இவன். அவளா இவள் என்று கேட்டு விளங்கிக் கொண்டேன்.

ஊரூ பேரூ எல்லாம் வேண்டாம். முதல் முறை சந்திக்கிறோம். திரு. எக்ஸின் மனைவி ஓய் என்று வைத்துக் கொள்ளலாம். நானும் எழுத்தாளி என்று போட்டு கொடுக்கப்பட்டதால், கொஞ்சம் ஓரமாய் ஒதுங்கினோம். எடுத்தவுடன், எழுத்தைப் பற்றி அல்லாமல், பெண் எழுத்தாளர்கள் உள்ளாகும் பாலீய பிரச்சனையைப் பற்றி ஆரம்பித்தார்.

உண்மையில் எனக்கு என்ன சொல்வது என்றே தெரியவில்லை. சமீபத்தில் எழுத ஆரம்பித்தீர்களா என்றுக் கேட்டதற்கு எட்டு வருடமாய் எழுதுகிறேன் என்றார். என்னை விட ஐந்தாறு வருடங்கள் சிறியவளாய் இருக்கலாம்.

உங்களுக்கு அப்படி ஏதாவது பிரச்சனை வந்திருக்கிறதா என்றார்.

நானும் கேள்விப்பட்டிருக்கிறேன். எனக்கு அப்படி எல்லாம் பிரச்சனை வந்ததில்லை என்றேன். (ஒருவேளை அவரைவிட நான் வெகு சுமாராய் இருந்ததன் பலனாய் இருக்கலாம் :-)

நான் என் தாயகத்தை விட்டு விலகி இருக்கிறேன். எழுதுவதுடன் சரி, எழுத்துவட்டத்துடன் தனிப்பட்ட நட்பு, தொடர்ப்பு குறைவு என்றேன்.

இந்த ஊரில் இருந்தால் எதையும் எழுதி சாதிக்க முடியாது. பல அறிவுஜீவிகளின் நட்பு வேண்டும் என்றார். தன் ஊரில் நடக்கும் பல சந்திப்புகளில் கலந்துக் கொள்வேன் என்றார்.

நான் பதிவர் வட்டம், யாஹ¥ குழுக்கள் இவைகளைப் பற்றி சொன்னேன். கணிணி பற்றி அவருக்கு அதிகம் தெரியவில்லை போல தோன்றியது, அவரின் முக பாவனைகள்!

சந்தித்த சில நிமிடங்களிலேயே ஏன் இந்த விஷயத்தை எடுக்க வேண்டும்? உண்மையில் வெகுவாய் பாதிக்கப்பட்டு, ஏதாவது பிரச்சனையா? பிள்ளைகளின் கல்விக்காக, கணவரை விட்டு பிரிந்து சொந்த ஊரில் தனியாய் வசிக்கிறாராம்.

முதல் சந்திப்பு, அவரைப் பற்றிய எந்த விவரமும் தெரியாது. அதிகம் அவர் சொந்த பிரச்சனையில் நுழைய மனம் இடம் கொடுக்கவில்லை. ஏதோ எனக்கு தெரிந்ததைச் சொல்லிவிட்டு, என்ன எப்படி எந்த மொழியில் எந்த பெயரில் எழுதுகிறார் என்றுக் கேட்டு கொண்டேன். அவர் எழுதிய கதையைப் பற்றிக் கேட்டேன். தன்னுடைய பெஸ்ட் என்று நம்பும் கதையைச் சொல்ல ஆரம்பித்தார்.

தயவுசெய்து இந்த இடத்தில் யாரும் சிரிக்க வேண்டாம். காதை பிளக்கும் இசை என்னும் பேரிரச்சலில் லோக்கல் பாடகர் சினிமா பாட்டு பாட, அந்த சூழ்நிலையில் அவர் தன் கதையை சொன்னார். என் காதிலும் சில சொற்கள் விழுந்தன.

கவிதையும், தத்துவமும் இணைந்த கதை. இதற்கு தத்துவார்த்தமாய் இன்னொரு பொருள் இருக்கிறது என்றார்.

"ஆம்! அதை படித்தால் இன்னும் நன்றாக இருக்கும்" என்றேன்.

பிறகு சாப்பிடும்பொழுது உலக இலக்கியங்களைப் பற்றியும், அதில் நான் அவசியம் படிக்க வேண்டியவைகளையும், எழுத்தாளர்கள் நிறைய படிக்க வேண்டும் என்றும் சொல்லிக் கொண்டு இருந்தார்.

மணி ஆயிற்று. இன்னும் சில நிகழ்ச்சிகள் இருந்தன. மறுநாள் காலை மகன் பள்ளிக்கு போக வேண்டும் என்பதால் கிளம்பி விட்டோம்.

வெளியே வந்ததும், நினைவுக்கு வந்தது, அவர் என்னிடம் எந்த கேள்வியும் கேட்கவில்லை, என் எழுத்தைப் பற்றியும் எதுவும் விசாரிக்கவில்லை என்று :-)