ராஜ் கெளதமன், வல்லிக்கண்ணன், கோவை ஞானி மற்றும் தஸ்லீமாநஸ் ரீன்

வாசிப்பு என்ற போதை என்ற தலைப்பு வைக்கலாம் என்று முதலில் நினைத்தேன்.
ஆனால் போதை என்பது நம்மை அடிமைப்படுத்துவது. ஏதுவானாலும் பரவாயில்லை
என்று என்னால் கண்டதையும் வாசிக்க இயலாது. ஆகையால் இதை விட முடியாத பழக்கம் என்றே சொல்லலாம் என்று நினைக்கிறேன்.

இங்கு என்வீட்டுக்கு அருகில் திரு. கோவை ஞானி அவர்கள் வீடு இருக்கிறது. அவர் வீடு முழுக்க புத்தகங்கள். பத்து புத்தகங்கள் அள்ளிக்கொண்டு வந்தேன்.

அதில் ராஜ் கெளதமன் எழுதிய சிலுவைராஜ் சரித்திரம், சண்முகம் எழுதிய சயாம் மரணரயில், தஸ்லிமாநஸ்ரீனின் சுயசரிதம்- என் இளமைக் காலம், கோவை ஞானியின் நானும் கடவுளும் நாற்பது ஆண்டுகளும், இவை நான்கும் நன்றாக இருந்தன.

சிலுவைராஜ் சரித்திரம்,, மதம் மாறினாலும் சாதியை மாற்றமுடியாது என்ற உண்மையை முகத்தில் அறைந்தாற்ப்போல சொல்கிறது.

வேலை வாய்ப்பு அலுவலகத்தில் சாதி என்ற இடத்தில் எஸ்ஸி எஸ்டி என்று எழுதுகிறார். எஸ்ஸி எஸ்டி என்று பொதுவாய் எழுதினால் எப்படி என்ற கேள்விக்கு, பறையன் என்று அவர் அலரும்பொழுது, எழுத்தில் தொனிக்கும் அவலம் தொண்டையை அடைக்க செய்கிறது.

கத்தோலிக்க கிறிஸ்துவ பாதிரியார், தன் சாதியை சார்ந்த அதாவது சைவ வேளாளருக்கு (இந்து) வேலை தருகிறார். இவருக்கு தராமல்.

தலித் கிறிஸ்துவர், இட ஒதுக்கீடு பெற முடியாது என்பதால் இந்துவாய் கன்வர்ட் ஆகும் இடத்தில் இப்புத்தகம் முடிகிறது. இன்னும் இரண்டு பாகம் இருக்கிறது என்கிறது கூகுள் தேடு பொறி.

தஸ்லீமாநஸ் ரீன் அவர்களின் இளமைக்காலம்- மிக சாதாரணமாய் இருக்கிறது. அவரின் அல்லா, குரான் குறித்த கேள்விகள், நூலை பிரபலமாக்கியிருக்க வேண்டும்.

சயாம் மரண ரயில்- நாவல் வடிவில் ஒரு வரலாற்று ஆவணம். புகைப்படங்களும் உள்ளன.

கோவை ஞானி அவர்களின் “நானும் கடவுளும் நாற்பது ஆண்டுகளும்- ஞானி அவர்களின் கடவுள் குறித்த தேடல், அவரின் பரிசோதனைகள், வாழ்க்கையில் அவர் செய்துக் கொண்ட சமரசங்கள் இவைகளை ஒளிவு மறைவு இல்லாமல் பகிர்ந்துக் கொள்கிறார்.

சமய அறிவு இல்லாமல், கடவுள் இல்லை என்றுச் சொல்பவர்கள் காலவெள்ளத்தில் அவர்களின் கடவுள் மறுப்பு கொள்கை நீர்த்துப் போய்விடுகின்றன. அவர்களால் வெகு சுலபமாய் கோவில், வேண்டுதல், யாகம், சோதிடம் என கொள்கைக்கு நேர் எதிராய் தங்களை மாற்றிக் கொள்ள இயலுகிறது. திராவிட இயக்க கொள்கை காலாவதி ஆனதன் காரணம் இப்பொழுது புரிகிறது.

இதை தவிர, கோவையில் நடைப் பெற்ற ஒரு புத்தக வெளீயிட்டு விழா.வாங்கிய புத்தகம் "ஆட்சி பொறுப்பில் எலிகள்"

மறைந்த எழுத்தாளர் திரு.வல்லிக்கண்ணன் அவர்கள், சரஸ்வதி இதழின் ஆசிரியர் திரு. வ. விஜயபாஸ்கரன் அவர்கள் நடத்திய வாராந்திர இதழான “சமரன்” என்ற இதழில், “பிள்ளையார்” என்ற புனைப்பெயரில் வல்லிக்கண்ணன் அடித்து தூள் பரப்பியிருக்கிறார். அரசியல், சமூகம்,
எழுத்தாளர்கள், திரைப்பட துறையினர் உட்பட திருப்பதி பெருமாளையும் விட்டு வைக்கவில்லை.

இன்றும் துக்ளக்கில் எழுதும் துர்வாசர் நினைவு வந்தாலும், அதில் இருக்கும் டிரைனஸ் இதில் இல்லை (என் பார்வையில்) அங்கதம் துள்ளி விளையாடுகிறது. அறிஞர் அண்ணாதுரை அறப்பரை அண்ணாதுரையாகிறார். நடிகர் திலகம் சிவாஜிகணேசன் எல்லாபடங்களிலும் சிவாஜி கணேசனாகவே காட்சியளிக்கிறார் என்கிறார்.

காஞ்சி தலைவன் பட வாசனங்களைக் குறித்து பிள்ளையார் சொல்வது- பணம் பண்ணுவதற்கு சினிமாவை ஒரு நல்ல சாதனமாக ஏற்றுக் கொண்டு விட்ட நடிகரும், கலைஞரும் படாதிபதிகளும் மக்களின் ஆசைகளையும் பண்புகளையும் ஏமாளிதனத்தையும் தங்களுக்கு லாபம் தரக்கூடிய துணைப் பொருளாய் மாற்றக் கூசுவதேயில்லை.

நிறைய வரிகளை ஹைலைட் செய்து இங்கு போட வேண்டும் என்று நினைத்தாலும், வாங்கிப்படித்துப் பாருங்கள். வாசிக்கும்பொழுது பல இடங்களில் முகத்தில் புன்னகை அரும்பினாலும், வாசித்து முடித்தவுடன் நீண்ட பெருமூச்சே வருகிறது. நாற்பத்தி ஆண்டுகளுக்கு பிறகும் ஆட்சி, தலைமை, சினிமா, சமூகம் எழுத்தாளர்கள் யாரும் மாறவேயில்லையே?

மேலே குறிப்பிட்ட ஐந்து புத்தகங்களில் சாயம் மரண ரயில் நீங்கலாய் சிலுவைராஜ், கோவை ஞானி, வல்லிக்கண்ணன் மற்றும் தஸ்லீமா நஸ் ரீன் ஆகிய நால்வரும் தாங்கள் சார்ந்த சமயத்தின் , முரண்பாடுகளைக் குறித்து கேள்வி எழுப்புகிறார்கள்.

பிற மதங்களை எள்ளி நகையாடுவது தவறு. பிற மதம் என்னும் பொழுது மத நம்பிக்கை இருந்தாலும் மற்ற மதத்தினர் பார்வையில் நாத்திகராகி விடுகிறோம். ஆனால் தஸ்லீமா
நஸ் ரீன் போல தன் மத முரண்பாடுகளை விமர்சிப்பது என்ன தவறு? இன்று இந்தியாவிலும்
பாதுக்காப்பு சரியாய் கிடைக்காமல் லண்டனுக்கு சென்று விட்ட அவர் நிலைமை பரிதாபத்துக்குரியது.