KK nagar RTO ஆபிசும், மரத்தடி மருத்துவர்களும்

காலாவதி ஆகிவிட்ட ஓட்டுனர் உரிமத்தை புதுப்பிக்க கேகே நகர் ஆர்டிவோ அலுவலகத்துக்கு சென்றிருந்தோம். அது இது என்று நாலைந்து தாள்களில் எல்லா விவரங்களையும் நிரப்பிவிட்டு, புகைப்படம், கையெழுத்து, போட்டோ காப்பி என்று என் கணவர் இங்கும் அங்கும் அலைந்துக் கொண்டிருந்தார்.

கூட்டம் அதிகமிருந்ததால், சாலையோர மரத்தடி நிழலில் நான் நின்றிருந்தேன். அங்கு வந்த என் கணவர், கையில் இருந்த தாள்களை மரத்தடியில் அமர்ந்திருந்தவரிடம் தர, சக் சக் என்று
முத்திரை இட்டு, முப்பது ரூபாய் வாங்கி பையில் போட்டுக் கொண்டார்.

யாரு ஏஜண்டா என்றுக் கேட்டதற்கு இல்லை கண் டாக்டர், என் பார்வை தெளிவாய் இருப்பதற்கு சான்று தந்துள்ளார் என்றார்.

அந்த பிளாட்பாரத்தில் அமர்ந்திருந்த “கண் டாக்டர்” கையில் பேனா மற்றும் முத்திரையும்,
மையும் மட்டுமே இருந்தது. நான் பார்த்துக் கொண்டே இருந்தேன். முகத்தில் கண் என்ற உறுப்பு இருக்கிறதா என்றுக்கூட நிமிர்ந்தும் பார்க்காமல், முப்பது ரூபாய்க்கு தன் கடமையை செய்து முடித்தார்.

வண்டி ஓட்டுபவர்களுக்கு பார்வை சரியாய் இருக்க வேண்டும் என்பது ஒரு அடிப்படை தகுதி. ஒரு அரசாங்க அலுவலத்தில் இவரைப் போல நாலு பேர் பிளாட்பாரத்தில், எந்த வித பரிசோதனையும் செய்ய இயலாத இடத்தில் சான்றிதழ் தர யார் அனுமதிக்கிறார்கள்? அரசு அதிகாரிகளுக்கு தெரியாமல் இது நடக்கிறது என்றால் அது வடிக்கட்டிய பொய்யாக இருக்கும் என்பதில் எந்த வித சந்தேகமும் யாருக்கும் வராது.

நான் பார்த்தவரையில் ஆட்கள் வந்துக் கொண்டே இருந்தார்கள். சராசரியாய் ஒரு ஐம்பது/ நூறு பேருக்கு இந்த சான்றிதழ் தந்தால், மாதம் அவருக்கு கிடைக்கும் தொகை எவ்வளவு? கமிஷன், அது இது போக கையில் காசு தாராளமாய் மிச்சும் RTO அலுவலகம் அருகிலேயே, ஒழுங்காய் கண் பரிசோதனை செய்ய, சிறிய கிளினிக் வைக்கலாம். அல்லது அரசாங்கமே, அவர்களுக்கு சிறிய அறைகள், அலுவலகத்திலேயே ஒதுக்கலாம்.

இப்படி ஒரு சாதாரண விதியைக் கூட பின்பற்ற வழிமுறையில்லாத ஊரில்
நிமிடத்துக்கு நாலு விபத்து ஏன் நடக்காது?