தேவை ஒரு "அவன் விகடன்"

துக்ளக் பத்திரிக்கையில ஒரு தடவை, இல்லற வாழ்க்கை நடத்த பயிற்சி தேவையா என்று டாக்டர் ருத்ரையாவும் சோவும் மோதிக் கொண்டார்கள். சோ, " ஆடு, மாடுகளுக்கு யாரு சொல்லிதராங்க?" என்று கேள்வி எழுப்பினார். அதற்கு டாக்டர், " அதுங்க கண்ட புத்தகங்களையும், படத்தையும் பார்த்து தப்புதப்பாய் புரிந்துக் கொள்ளுவதில்லை" என்றார். அதே தாங்க. என்னோட கவலையும். வர வர இளையஞர்கள் அதாவது வயசு பசங்களைக் கண்டால் வருத்தமாக இருக்கிறது.

ஆனா நான் சொல்லுகிற மேட்டர் வேறு. இளைஞர்கள் சினிமாவையும், புத்தகங்களையும்- வேண்டுமானால் இலக்கியங்கள் என்றும் கொள்ளலாம்- ஒன்றும் தெரியாத அப்பாவியாய் கல்யாணம் செய்துக் கொண்டு, யதார்த்தத்தின் வீச்சை எதிர்க் கொள்ளாமல் திணறுகிறார்கள். வாழ்க்கை கல்வி என்று ஒன்று உண்டு. அதை அவர்களுக்கு சரிவர சொல்லித்தர வேண்டும் என்பது என் எண்ணம்.

இன்றைய தேதியில் எத்தனை பெண்கள் பத்திரிக்கைகள், அவை அனைத்திலும் பெண் பிரச்சனைகளை தீர்க்க எண்பது வயது சுந்தரி பாட்டியில் இருந்து, இருபது வயது சுப்ரீயா வரை இலவச ஆலோசனைகளை வழங்குகிறார்கள். வக்கீல் அம்மாக்கள், டாக்டர் அம்மாக்கள், நடிகைகள், பெண் எழுத்தாளர்கள் என்று அவர்களுக்கு உதவ எத்தனை பேர்கள் இருக்கிறார்கள்! ஆனால் இரவெல்லாம் மெளனமாய் கண்ணீர் உகுத்து தலையணையை நனைக்கும் நம் ஆண் குல திலகங்களின் பிரச்சனைகளை தீர்க்க யாராவது ஒரு ஆண் எழுத்தாளராவது முன் வருகிறார்களா?

அவர்கள் செய்வது அறியாமல் படும் வேதனையைக் கேட்டால் நம் கண்ணில் கண்ணீர் வரும். ஆனால் கேட்கத்தான் ஆள் இல்லை. மேலை நாடுகளைப்போல கவுன்சிலிங் என்று போனால் பைத்தியகாரன் என்று பட்டம் சூட்டி விடுவார்கள். ஆக பிரச்சனையை தீர்க்க ஓரே வழி, அவர்களுக்கு என்று ஒரு பத்திரிக்கை ஆரம்பிக்க வேண்டும்.

பாட்டி மடியில் படுத்து கதைக் கேட்டப் பொழுது, தான் ஆறு பிள்ளைகளைப் பெற்றும் கணவனின் முகத்தையே பார்த்தறியாத கொடுமையை சொல்லி கண்ணீர் விட்ட பாட்டியின் முகத்தை பேரனால் மறக்க முடியுமா? பெற்றதாயோ அறியா வயதில் கல்யாணம் செய்துக் கொண்டு, தான் கணவன், அவன் சகோதரசகோதிரிகள் ,பெற்றோர்களிடம் எப்படி எல்லாம் அடங்கி நடந்த தியாக கதைகளை அவ்வப் பொழுது எடுத்துவிடுவார். போதாதற்கு நம் தலைக்கள் கேமிராவை பார்த்து, பெண்கள் எப்படி அடக்க ஒடுக்கமாய் நடக்க வேண்டும் என்ற விடும் வசனங்கள் வேறு! சின்ன வயதில் இந்த கதைகளை எல்லாம் கேட்டு வளர்ந்தவன் கல்லூரிவிடுதி, வேலை என்று மற்ற ஊர், நாடுகளுக்கு பிழைக்க போனவன், பெண் என்றால் இப்படிதான் இருப்பார்கள் என்று ஒரு முடிவுக்கு வந்தவனுக்கு தாலி கட்டியதும் மனைவி, அவளும் அவனுக்கு இணையாய் படித்து, சம்பாதிப்பவள் நடந்துக் கொள்ளும் முறை அவனுக்கு அதிர்ச்சியை தருகிறது.

பெய் என்றால் மழை பெய்யும், கண்ணகி இத்தியாதி பத்தினிகள் வாழ்ந்த நம் தமிழ் கலாசாரத்தில் வழி வந்தவள், வாடா என்று மூக்கை கிள்ளுவதும், சமையல் முதல் கொண்டு அத்தனை வேலையிலும் அவனின் பங்கை வலியுறுத்துவது, அச்சம் மடம் நாணம் என்றால் என்ன என்று நக்கல் அடிப்பது போன்ற அவளின் நடவடிக்கைகள் அவனை பீதியுற செய்கின்றன.

சினிமாவில், காலையில் எழுந்ததும். தாலியை கண்ணில் ஒற்றிக் கொண்டு விட்டு, கணவனின் காலைத் தொட்டு கும்பிட்டு விட்டு, தலைக்கு குளித்த தலையுடன், கையில் பெட் காப்பியுடன் கணவனை நாணத்துடன் எழுப்பும் பெண்களையே பார்த்து வளர்ந்தவன், ஹவுஸ் கோட்டுடன் பின் தூங்கி விழித்து காப்பி போடுமாறு சொல்லும் மனைவியை புரிந்துக் கொள்ள முடியாமல் தவிக்கிறான்.

மெல்ல சில நண்பர்களை விசாரித்தால், சிலர் தங்கள் வீட்டிலும் அதே பிரச்சனை என்று மென்று முழுங்குகிறார்கள். அடங்கி போவதா அல்லது டீவியிலும், சினிமாவிலும், இலக்கியத்தில் சொன்ன ஆண் மகனாய் லட்சணமாய் நடந்துக் கொள்வதா என்று நினைத்து நினைத்து மறுகுபவனுக்கு அறிவுரை சொல்லி வழி நடத்துவது அனைத்து ஆண் மக்களின் கடமையாகும்.

ஆகையால் 'அவன் விகடன்" என்று ஒரு பத்திரிக்கையை ஆண்களுக்காக ஆரம்பிக்குமாறு விகடன் குழுவை தாழ்மையுடன் கேட்டுக் கொள்கிறேன். மற்றும் பிரபல (ஆண்) எழுத்தாளர்கள், தங்கள் அனுபவத்தை வைத்து வயசு பசங்களை உய்விக்க வேண்டும் என்று தாழ்மையுடன் கேட்டுக் கொள்கிறேன்.