மனசே சரியில்லைங்க- உண்மை சம்பவம்

நேற்று இரவு வெளியே போய்விட்டு வீடு வந்து சேர நேரமாகிவிட்டது. ஆனா மறுநாள் ஸ்கூல் ஆபிஸ் ( எனக்கில்லை) இருப்பதால், ஐந்தே முக்காலுக்கு அலாரம் வைத்து எழுந்து ஹீட்டர் போட்டு காபி, டிபன் என்று தயார் செய்து அனுப்பிவிட்டு, கதவை சாத்தினால் தூக்கம் கண்ணை சுற்றியது. அது என்னவோ எங்கள் வீட்டு ஹால் சோபாவில் படுத்தால் போதும், தொலைக்காட்சி ஓடிக் கொண்டிருக்கும், தூக்கம் மட்டும் அமிர்த்தமாய் பொழியும்.

ஏதோ பழைய பாட்டு ஓடிக் கொண்டிருக்க, சமையல், பாத்திரம் கழுவுதல், சலவை இயந்திரத்தில் காலையில் போட்ட துணிகள் போன்றவை நினைவுக்கு வந்தாலும் சின்னதாய் ஒரு குட்டி தூக்கம் போடலாம் என்னும் பொழுது போன் அடித்தது. பார்த்தால் என் தோழி. வழக்கமாய் தமிழ் பதிவுகள் வாசிப்பவள். ஆனால் பிளாக்கர் அக்கவுண்ட் இல்லை என்று சொல்வதால், எனக்கு ஒற்றை பின்னுட்டமோ, ந. குத்துக்கோ பிரேஜினம் இல்லாதவள். அவளிடம் ஓரே குறை. நிறைய அட்வைஸ் செய்வாள். நானோ அட்வைசும் செய்ய மாட்டேன், கேட்டுக் கொள்ளவும் மாட்டேன். ஆனால் அவளிடம் பல முறை அட்வைஸ் செய்தாதே என்ற அட்வைஸ் மட்டும் செய்தும், அவள் கேட்பதாக இல்லை. என்னை திருத்துவது அவள் கடமையே கண்ணாய் இருப்பாள்.

வரும் கொட்டாவியை அடக்கிக் கொண்டு "ஹலோ" என்று தமிழில் பேச ஆரம்பித்தேன். "இன்னைக்கு பிளாக்ஸ் பார்த்தாயா?" என்று ஆரம்பித்தாள். "உம்" என்றேன்.

"உன்ன கிண்டல் அடிச்சி ரெண்டு பதிவு வந்திருக்கு"

"அப்படியா? என்று அசுவாரசியமாய் கேட்டுவிட்டு, நேற்று கதையை சொல்லிவிட்டு, பத்து நிமிடம் தூங்கிவிட்டு எழுந்துப் பார்க்கிறேன் என்றேன்.

"நா கேக்கிறேன்னு தப்பா நெனைக்காதே. உன்ன கிண்டல் அடிச்சிருக்காங்கன்னு சொன்னா, உன் பி.பி எகிறணும். உணர்ச்சி வசப்பட்டு இரண்டு பக்கத்துக்கு அவங்கள கிழிக்க வேண்டாமா?"

"நானே லோ பிபி ஆளு நானு. அப்புறம் உணர்ச்சிவசப்படுகிற பழக்கம் இருந்திருந்தா எப்பவோ லோ பிபி சரியாயிருக்குமே"
என்றவள், சரி ஏதோ சிரியஸ்ஸான மேட்டர் போலிருக்கு என்று நினைத்து, தூக்கத்தை துக்கத்துடன் ஓரக்கட்டி வைத்துவிட்டு, "என்ன மேட்டர்?" என்றுக் கேட்டேன்.

"சாமிநாதன் தெரியுமா?'

"ஆமாம். சாமி பாட்டு எடுத்துப் போடுவாரே. சின்ன பையன் தான். ஆனா பக்திமான்"

"இன்னைக்கு புல்லாகி பூண்டாகி பாட்டு போட்டு இருக்கார். புல்லுனா யாரு... நீதான். அடுத்து ரமணன் சமையல் குறிப்புல வெண்டக்காய் நுனிய ஒடிச்சிப் பார்த்து வாங்கணும்னு டிப்ஸ் கொடுத்திருக்கார். ரெண்டு பேரூம் ஓரே ஆளுத்தான். நுனியையும் புல்லையும் சேர்த்தா நுனிப்புல் வருதா. ஐபி அட் ரஸ் தெரியும். கேஸ் போடுவேன்னு ஆரம்பி. இதெல்லாம் தெரியாம, நீ எல்லாம் இலக்கியம் வளர்த்து... ஹ¥ம்!"

தூக்கம் போன எரிச்சலில் " தோ பாரூ. இப்படி ஒண்ணு ஒண்ணுக்கும் குயுக்கியா யோசிக்க எனக்கு வராது. கேசா? இங்க
வக்கீலுங்க கிட்ட போனா, சொத்தையே எழுதி வைக்கணும். அதவிட எங்க வீட்டுக்காரர் மூணு தடவை தலாக்குன்னு சொல்லிட்டுப் ஈசியா போயிடுவாரு, அவங்க என்னமோ எளுதிட்டுப் போறாங்க. எனக்கு தூக்கம் வருது. வையி போன" என்றேன்

"இவ்வளவும் கேட்டுட்டு தூக்கம் வருதுன்னு சொல்லுறீயே. படைப்பாளி எந்நேரமும் எழுத்தை பற்றியே யோசிக்க வேண்டும்"

எனக்கு சிரிப்பு வந்துவிட்டது. "கமலஹாசனின் காதலா காதலா படம் பார்த்தீயா? அதுல படைப்பாளி, துடைப்பாளி ஜோக்...." முடிப்பதற்குள், " மொதல்ல இப்படி சிரிக்கிறத நிறுத்து. படைப்பாளி ஐ மீன் இலக்கியவாதிகள் இப்படி சிரிக்கக்கூடாது. மொதல்ல உன்னோட பிளாக் பெயரை மாத்து. சிந்தனை சிற்பியின் எண்ண சிதறல்கள் மாதிரி இருந்தா ஒரு கெத்தா இருக்குமில்லே? அப்புறம் அது என்ன மொதல படம்? சின்ன புள்ளதனமா இருக்கு? சிந்திக்கிறாமாதிரி ஒரு போஸ் இருந்தா எப்படி இருக்கும்?

புலி, புலிக்குட்டியோட ஒரு படம் இருக்கு என்று சொல்ல நினைத்தவள், அதை அப்படியே முழுங்கிட்டு, "ஒரு அதி மேதாவியின் அற்புத சிந்தனைகள்னு சீக்கிரம் மாத்திடரேன்" என்றேன் எரிச்சலை அடக்கிக் கொண்டு!

"அது சரி. நா எல்லா பிளாக்கும் படிக்கிறேன்னு ஏன் ஒப்புதல் வாக்குமூலம் தந்தே?"

சரிதான் வீட்டுல ஏதோ பிரச்சனை நம்ம போட்டு தாக்குறான்னு நெனச்சிக்கிட்டு, "படிக்கிறேன், சொன்னேன். அதுக்கு என்ன இப்ப?" எனக்கும் கோபம் வந்தது.

"உனக்கு எவ்வளவு சொன்னாலும் விளங்க மாட்டேங்குது. இப்படி பப்ளிக்கா எல்லா பதிவையும் படிக்கிறேன்னு சொல்லக்கூடாது. எல்லாத்துக்கும் கமெண்டும் போடக்கூடாது. என்னைக்காவது ஒரு நாள், பாராட்டி ஒரு கமெண்ட் போட்டா? ஆஹா! ராமசந்திரன் உஷாவே பாராட்டியிருக்காங்களேன்னு நாலு பேரூ பெருமையா பேசுவாங்க. இல்லே யாரையாவது விமர்சிக்கணும்னு நெனைச்சா, நான் பொதுவா பிளாக்ஸ் படிப்பதில்லை என்று ஆரம்பித்து, ஆனா இன்று உங்க பதிவு கண்ணில் பட்டது. நீங்கள் 2- 2- 2002 அன்றைக்கு போட்ட பதிவில் XXX க்கு கொடுத்த பதிலில் அவர் எழுத ஆரம்பித்த 5- 5- 1995 ஆம் ஆண்டில் இருந்து, சுமார் நூற்றி இருபது பதிவுகளில் இருந்தவைகளை சுட்டிக் காட்டியுள்ளீர்கள். ஆனால் YYY க்கு நீங்கள் அளித்த பதில் வெறும் நன்றி. இதில் இருந்தே உங்கள் சுயரூபம் தெரிந்துவிட்டது என்றெல்லாம் விளக்கமாய் எழுத வேண்டும் "

"தோ பாரு. நா எழுதினதே எனக்கு ஞாபகம் இருக்காது. இதுல யாரூ என்னைக்கு என்ன சொன்னாங்கன்னு ஞாபகம் வெச்சிக்கிற தெம்பு எனக்கு இல்லை. கமெண்டும் அப்படித்தான். அந்த நேரம் என்ன தோணுதோ அத போட்டுட்டு போயிக்கிட்டே இருப்பேன். இப்படி குருட்டு யோசனை செஞ்சிக்கிட்டு இருந்தா, படுத்தா தூக்கம் வருமா?"

"இலக்கியவாதியின் முதல் அடையாளம் தூக்கத்தை விரட்டும் சிந்தனைகள். ஆனா, பிளாக் எழுத்தாளரில் பெரிய ஆள் என்று பெயர் வாங்க வேண்டும் என்றால் சைலண்டா அங்கங்க நடக்கிறத நோட் பண்ணிக்கணும். அப்பதானே சமயத்துல எடுத்துவிட்டா எல்லாரும் ஆடிப் போவாங்க? அப்புறம் உங்கள பார்த்து பரிதாபப்படுகிறேன், உங்கள் மனநிலை சரியாக வைத்தியம் செய்துக் கொள்ளுங்கள், உங்கள் வாதம் நகைப்புக்கு இடமளிக்கிறது, உங்கள் நேர்மை பல்லிளித்துவிட்டது போன்ற வார்த்தைகளை அங்கங்கு சேர்த்துக் கொள்ளவேண்டும்"

"இது என்ன கமல், அபிராமிக்கு லவ் லட்டர் எழுதினா மாதிரி" சொல்லி முடிப்பதற்குள், " இது இலக்கிய மேட்டர்" என்று உறுமியவள், "அப்புறம் ஏதாவது புரியலைன்னா பேசாம இரு. அதவிட்டுட்டு புரியலை, புரியலைன்னு பொலம்பாதே. படைப்பாளிக்கு முதலில் தேவை தன்னம்பிக்கை. படைப்புன்னா சும்மாவா? முதல்லா நீ ஒரு சிறந்த படைப்பாளின்னு நம்பு" என்றாள்.

"அதுக்கு என்ன, தோ! இந்த செகண்டுல இருந்து நான் ஒரு அதிமேதாவின்னு நினைக்க ஆரம்பிக்கிறேன். ஆனா, அத மத்தவங்க நம்பணுமே?"

"அத பத்தி நீ ஏன் கவலைபடரே? இப்படி யோசிச்சா, ஒருத்தராலையும் படைப்பாளின்னு பெருமைபட முடியுமா?" என்றவள், "சரி சாமிநாதனுக்கும், ரமணனுக்கு சூடா ஒரு மறுமொழி நாலு பக்கத்துக்கு எடுத்து விடு பார்க்கலாம்" என்றாள்.

"சான்சே இல்லை. அப்படி அவங்க சொன்னாலும், சொல்லிக்கிட்டுப் போகட்டும். யாராவது திட்டினாலோ கிண்டல் அடிச்சாலோ அதை ஏன் நான் மறுக்கணும்? நா ஒண்ணு சொல்ல அவங்க ஒண்ணு சொல்ல, அது அனுமார்வாலாய் நீண்டுக்கிட்டுப் போகும். ஆனா சில சமயம் அவங்க சொல்லுரதும் சரியா இருக்கிறா மாதிரி தோணும்"

"அப்ப நீ எழுதினதே சரியா இல்லைன்னு நெனைக்கிறேன்னா, அப்ப நீ எழுதுனதுல நேர்மையேயில்லைன்னு சொல்லு"

" இன்னைக்கு ஒரு விஷயத்துல ஒரு கருத்து நினைக்கிறோம். ஆனா அது சரியில்லைன்னு பின்னாடி ஒருநா தோணாதா?இதுக்கும் நேர்மைக்கு என்ன சம்மந்தம்? எனக்கு தெரிஞ்ச நேர்மை என் சொந்த பெயரூல, என் புகைப்படத் தோட பதிவு போடரேன். இன்னொரு புனை பெயர் எல்லாம் கிடையாது, ஆமா இங்க ஆளு ஆளுக்கு நேர்மை நேர்மைன்னு சொல்றாங்களே அப்படினா என்ன?

"ஆங்... நேத்து சாயந்தரம், ஆறுமணிக்கு யாரோட டீ குடிச்சே? அது பதிவுல எழுதினியா? எழுதுல இல்லே? அப்ப நீ நேர்மையாவன் (வள்) இல்லைன்னு சொல்லணும். நாம சொல்வது மட்டும் நேர்மையானது, ஆனா மத்தவங்க சொல்வது அனைத்தும் நேர்மையின்மை என்பதை நல்லா மனசுல பதிய வெச்சிக்கணும். அதெல்லாம் ஒனக்கு எங்க புரியப் போகுது என்றவள் " "நா சொல்லரேன்னு தப்பா நினைக்காதே!.. நீ ஒரு நாளும் இலக்கியவாதி ஆக முடியாது" என்று சொல்லி போனை டொக் என்று வைத்துவிட்டாள்.

அந்த வார்த்தையைக் கேட்டதில் இருந்து மனசே சரியில்லைங்க. அதுதான் உங்கக்கிட்ட என் மன வருத்தத்தை பகிர்த்துக்
கொள்ளலாம்னு எழுத ஆரம்பிச்சேன். ஆனா மதியம் சாப்பிடதும், ஒரு மணி நேரம் படுக்காட்டா என்னால எதுவும் முடியாது.
ரெண்டு மணி நேரம் தூங்கிட்டு, எழுந்து டைப் அடிக்க ஆரம்பிச்சேன். இவ்வளவு தூங்கிட்டியே ராத்திரி தூக்கம் வருமான்னு கேட்டுடாதீங்க, இப்ப தூங்கியது நேற்று கோட்டா!

பி.கு இது அத்தனையும் இன்றைக்கு காலைல எனக்கும் என் தோழிக்கும் நடந்த உரையாடல். நாந்தான் சொன்னேனே, அவ எல்லா பதிவையும் ஆழ்ந்து நுணுக்கமாய் படிப்பாள்னு. அவ சொன்னது யாரையாவது குறிப்பிடுதான்னு யோசிச்சிப் பார்த்தேன். அப்படி ஒன்னும் எனக்கு புலப்படலை. சரிதானே???? அப்படி அவ, யாரையாவது மறைமுகமா குறிப்பிட்டு இருந்தா, அவளுக்காக நான் உங்ககிட்ட மன்னிப்பு கேட்டுகிறேன்.