பன்னிரண்டு வருடங்களுக்கு பிறகு

கொஞ்சம் மலைப்பாய் இருக்கிறது. செய்ய வேண்டிய வேலைகள், மூட்டைக்கட்ட வேண்டிய பணிகள், புது வேலை, புது இடம் என்று நினைக்க நினைக்க யோசனைகள், யோசனைகள். வெகு செளகரியமாய் வாழ்ந்த பன்னிரண்டு வருட வாழ்க்கையை விட்டுவிட்டு நம் நாட்டிற்கு போகிறோம் என்ற் ஓரே மகிழ்ச்சியுடன் செல்கிறோம்.நர்சரியில் இருந்து இங்கு படிக்கும் மகனிடம் எல்லாம் சரியாகிவிடும் என்று திரும்ப திரும்ப எடுத்து சொல்லிக் கொண்டு இருக்கிறோம். அவனுக்கு எங்கு, எந்த பள்ளியில் போடுவது இருந்து நாளும் உதயமாகும் புது புது குழப்பங்கள். இதனால் எழுத்து, இணையம் சம்மந்தப்பட எந்த விஷயத்தில் தற்சமயம் என்னால் என் சிந்தனையைச் செலுத்த முடியாது. மீண்டும் வருகிறேன். சில மாதங்களுக்கு பிறகு.