27, July, 2008- Surat times

இப்படி ஒரு ஞாயிற்றுகிழமையை நான் இந்த ஒரு வருடத்தில் கண்டதில்லை. தெருவில் ஈ காக்கா கூட இல்லை. இந்தூரூ ஆட்கள், வீக் எண்டு கொண்டாட்டம் என்பது சூரத்தின் ஓரே பெரிய, துமாஸ் தெருவின் இரண்டு பக்க பிளாட்பாரங்களில் கும்பல் கும்பலாய் உட்கார்ந்து வார இறுதியில் மட்டும் கடைப்போடும் கடைகளில் சாட் ஐட்டம், ஐஸ்கிரீம், சுட்ட சோளம்
வாங்கி தின்பது என்று தெருவே திருவிழா கோலம் போட்டு இருக்கும்.

என் டி டீவி முதற்கொண்டு, ஜீ குஜராத்தி வரை கண்டுப்பிடிக்கப்பட்ட வெடிப்பொருட்களின் எண்ணிக்கை அதிகரித்துக் கொண்டே இருக்கின்றன என்றுச் சொல்லிக் கொண்டு இருக்கிறார்கள். இன்றே அனைத்து கடைகள், சினிமா தியேட்டர்கள் போன்றவை மூடப்பட்டுவிட்டன. நாளை பள்ளிகளும் கிடையாது.

மாலை ஆறரை மணி இருக்கும், எதிர்த்த வீட்டுக்காரர் வெளியே போய்விட்டு வரும்பொழுது, வேகமாய் சென்ற ஒரு ஸ்கார்ப்பியோவில் இருந்து ஒரு கை, ஒரு கருப்பு பிளாஸ்டிக் பையை குப்பை தொட்டியில் போட்டு இருக்கிறது. உடனெ அவரும், குடியிருப்பு சங்க செகரட்டரியின் போலீசில் சென்று புகார் தந்துள்ளனர். இதைத் தவிர ஜன்னலில் இருந்து
பார்த்தால், மாலையில் இருந்து ஒரு பழைய கார் ஒன்று தெருவில் நின்றுக் கொண்டு இருக்கிறது. அதைப் பார்த்தால் அடிவயிறு கலங்குகிறது. இன்னும் குண்டுகளை செயழிழக்க செய்ய போலீசார் வரவில்லை. எல்லாரும் காத்திருக்கிறார்கள்.

டீவியில் தந்தையை இழந்து உடல் முழுவதும் வெடிக்குண்டால் காயம்பட்டு கதறும் ஒரு ஆறுவயது சிறுவனைக் காட்டினார்கள். முதுகு முழுக்க தோல் உரிந்து முழுவதும்செவ செவ என்று இருந்தது. யார் மீது என்ன கோபம்? எதற்காக இந்த வன்முறை? இத்தகைய வன்முறைகளால் என்ன தீர்வு கிடைக்கப் போகிறது? முழுக்க முழுக்க முட்டாள்தனம், ஆனால் அவதிப்படுவதோ எந்த சம்மந்தமும் இல்லாத அப்பாவிகள்.

கடவுள் என்று ஒன்று இருந்தால் நன்றாக இருக்கும் இல்லையா :-) :-(