பிகில்

எங்கள் சென்னை செந்தமிழில் விசில் என்பதை பிகில் என்றே குறிப்பிடுவோம். என் பாட்டி அழைத்துப் போவது சிவாஜி அல்லது என்.டி. ஆர் படங்கள் மட்டுமே!பலே பாண்டியா படம். குண்டு சிவாஜியும், தேவிகா அம்மாள், சின்ன பெண்ணாய் பாவாடை தாவணியில் இரட்டை சடை போட்டுக் கொண்டு நடித்த படம். அந்த காலக்கட்டத்தில் சிவாஜி ஊதிக் கொண்டே போக, பிறகு புதிய பறவை, கலாட்டா கல்யாணம், சுமதி என்
சுந்தரியில் அழகாய் மெலிந்து மீண்டும் குண்டாகி, கோட் போட்டுக்கொண்டு ஸ்ரீப்ரியா வகையாற ஸ்ரீ களுடன் டூயட் ஆடி, பிறகு முதல் மரியாதையில் அழகாய் இளைத்தாரா அல்லது வயதாகி உடம்பு சரியில்லாமல் போனதா என்று தெரியவில்லை.

சரி விஷயத்துக்கு வருகிறேன். பலே பாண்டியா படம். வாழ நினைத்தால் வாழலாம் என்று சிவாஜியும், ரெட்டை சடை தேவிகாவும் பாட, அரைகுறை தூக்கத்தில் இருந்த நான், திடீரென்று பிகில் சத்தம் காதை பிளக்க கண்ணை திறந்தால், "துடித்து நிற்கும் இளமை சாட்சி" என்று வரிக்கு, தேவிகாவின் போஸ்க்கு தான் அந்த பிகில் சத்தம்.

அந்த காதை பிளந்த பிகிலின் தாத்பரியம், பல வருடங்களுக்கு பிறகு முதல் மரியாதையில் சோகமாய் ராசாவே வருத்தமா என்று ராதா பாடிக் கொண்டே
கஷ்டப்பட்டு கையை தூக்கி மரத்தில் வைத்து, அதே சைடு போஸ் காட்ட, மீண்டும் பிகில்கள். ஆஹா! வாழநினைத்தால் வாழலாம்
பிகிலின் உள் அர்த்தம் புரிந்தது.

இது இப்படியிருக்க, ரெண்டொரு வாரங்களுக்கு முன்பு "தோஸ்தானா"வில் ஜான் ஆப்ரஹாம் அழகாய் எண்ட் ரி கொடுத்ததும், எங்கிருந்தோ பிகில் சத்தங்கள். தொடர்ந்து கை தட்டும் ஒலி. இதுதான் பெண்ணுரிமை. காலம் மாறுகிறது என்று நினைத்துக் கொண்டேன்.

பி.கு எனக்கு பிகில் அடிக்க தெரியாது.