பெருமாளே! பெருமாளே!

''இங்க இருந்த பெருமாள் படம் எங்க போச்சு" என்று அலுவலகத்தில் இருந்து வந்தவுடன், ஆருயிர் கணவன் கேட்டதும் எந்த படம் என்றுப் பார்த்தால், போன வருட தினத்தாள் கிழிக்கும் காலண்டரில் அருள்பாலித்துக் கொண்டிருந்தவர்.

அது எதுக்கு? புதுசுதான் மாட்டியிருக்கேனே? இதுலையும்தான் சாமி படம் இருக்கு என்றேன். அதில் இருந்தது, கலர்புல் வெங்கடாஜலபதி மட்டும். இதிலோ சகட்டு மேனிக்கு, லஷ்மி, புள்ளையார், வெங்கடாசலபதி, அருணாசலம், அவுங்க ஓய்ப்புக்கு சின்ன சின்னதாய் நாலைந்து. படங்களும் கொஞ்சம் கலக்கலாய், மொத்தமாய் இருந்ததை அப்பொழுதுதான் பார்த்தேன்.

நல்லா வெளிச்சம் வரும் இடம். படமும் நல்லா பளிச்சின்னு இருக்கும். அதை தூக்கி குப்பையில போட்டுட்டீயே! பர்த்தாவின் செண்டிமெண்ட்ஸ்க்கு மரியாதை குடுத்தா தானே என்று ஓரே புலம்பல். தோடா செண்டிமெண்ட்ஸ் எனக்கும்தான் இருக்கு, அதுக்கு எனக்கு என்னிக்கு மரியாதை கிடச்சிருக்கு என்று கேட்க நினைத்து, போனா போவுது பாவம். சொல்லிக்க்காட்ட இது சந்தர்ப்பம் இல்லை என்று வாயை மூடிக் கொண்ட்டேன். வேற ஒரு நாள் சான்சா கிடைக்காது :-)

புலம்பலின் வீரியத்தைத் தாங்காமல், '' உங்களுக்கு அந்த இடத்தில் பெருமாள் இருக்கணும் அவ்வளவு தானே?" என்று ஒரு போடு போட்டதும் அமைதியடைந்தார்.

நமக்கா ஐடியாவுக்கு பஞ்சம் என்று பஞ்சாபி சூட்டின், நேரு காலரை தூக்கி விட்டுக் கொண்டவுடன், பழைய பேப்பருக்கு போட வைத்திருந்த 2008 கல்கி தீபாவளி மலர்
நினைவுக்கு வந்தது.

முன்பெல்லாம் கலர் கலராய் சாமி படங்களாய் இருக்கும். ஏதாவது தேறாதா என்று சொன்னதும், நூறு ரூபாய் கொடுத்து, வாங்கி படித்தது நீ. அதுல என்ன படம்
வந்திருக்கு என்றுப் பார்க்கவில்லையா என்றுக் கேட்டதும், காரணம் சொன்ன பிரச்சனை வரும் என்றேன். இதெல்லாம் புதுசா என்ற பார்வையைப் பார்த்ததும், ''தீபாவளி மலர்ன்னா நாலைந்து சாமியார், மடாதிபதிகள் படம், மக்களுக்கு சொல்லும் அருள்வாக்கும் எப்போதும் இருக்கும். கல்கின்னா அவங்க ஆஸ்தான, காஞ்சி மடாதிபதிகள் படம் இருக்கும். இருள் நீக்கியார், அவுரூ சிஷ்யன் படம் இருக்கான்னு பார்க்கத்தான் தீபாவளி மலரே வாங்கினேன்" ஒரு மாதிரி, இன்ன உணர்ச்சி என்றுக்காட்டாத பார்வைப் பார்த்தார்.

அதற்குள் நானும் தீபாவளி மலரை எடுத்துப் புரட்ட ஆரம்பித்தேன். இரண்டு பெருமாள் படங்கள் கிடைத்தன. இரண்டையும் சீராய் வெட்டி, புது காலண்டரில் வைத்துக் காட்டினேன். ''திருப்பதி வெங்கடாசலபதி இல்லையா" என்றதும், ''நாமம் போட்ட பெருமாள். எல்லாம் ஒண்ணுதான். இது ரெண்டுல ஒண்ணு செலக்ட் பண்ணுங்க"" என்றேன்.

''உற்சவ மூர்த்தி புகைப்படம் நல்லா இருக்கு'' என்றார். ஆனால் அது சைசு சின்னது. கலர் ஓவியமாய் சுந்தரராஜ பெருமாள், மூலாஸ்தான படம்தான் சரியாய் இருக்கும் என்றேன். அரைகுறையாய் தலையை ஆட்டினார்.

ஸ்ரீதேவி, பூ தேவி சமேத பெருமாள் நன்றாக சூட் ஆனார். வெட்டி, ஒட்டி வைத்ததும், நல்லா இருக்கா என்றுக் கேட்டதும், லேசாய் தலையசைத்துவிட்டு, " அப்புறம், தீபாவளி மலர்ல அவங்க படம், அருளுரை எல்லாம் இருந்ததா இல்லையா?" என்றார்.

"இருக்கு, ஆனா மறைந்த பெரியவரின் படமும், அருள்வாக்கு மட்டும் இருக்கு. மத்த ரெண்டு பேரூம் காணலை'' என்று சொல்லிவிட்டு ஆப் தி ரெகார்ட்டா மேற்கொண்டு பேச ஆரம்பித்ததும், '' ஆனாலும் உனக்கு வம்பு ஜாஸ்தி. இதுக்காக புக்கு வாங்குவாங்களா என்ன?" என்றதும், ''அடடா, இப்ப கதையைக் கேட்டது யாரூ?'' என்றேன்.

சாப்பாட்டு மேஜையின் மீது இருந்த, மிச்ச மீதி பக்கங்கள், வெட்டிய தாள் தூகள்களை வாரி குப்பைக்கூடையில் கொட்டிவிட்டு, பிசின், கத்திரிக்கோல் எல்லாவற்றையும் எடுத்து வைத்துவிட்டு, சாப்பாட்டு கடையை ஆரம்பித்தால், ''அந்த உற்சவ மூர்த்தி படம் எங்கே?" என்றதும், எனக்கு புரையேறிவிட்டது.

தண்ணீர் குடித்துவிட்டு, மேற்கொண்டு கொஞ்சம் அதீதமாய் ஷோ காட்டிவிட்டு, கம்மிய குரலில் '' அங்க'' என்று புக் செல்ப் இருக்கும் இடத்தை கையில் காட்டிவிட்டு, மீண்டும் இருமினேன். நல்லவேளை அதற்குள் தட்டு காலியாகியிருந்தது. ஆள் ஆளுக்கு தண்ணீர் எடுத்துக் கொடுக்க, இன்னும் கொஞ்சம் இருமிவிட்டு, பேச்சை மாற்றினேன்.

இதெல்லாம் பொய் சொல்லுதல், ஏமாற்றுதல் கிடையாது. என்ன செய்ய, தாம்பத்திய சாகரத்தில் வெற்றிக்கரமாய் நீச்சல் அடிக்க, சில சமயங்களில் இப்படி உண்மையை மறைக்க வேண்டியுள்ளது.